Görmedim Duymadım Şiiri - Kürşat Uçar

kalabalık bir belediye otobüsünde,cama yansıyan görüntüme soruyorum,nereye?
yorgunum.sadece yorgun...hiçbir yere gidiyorum.müsait olmayan yerlerde iniyorum.olur olmaz kayboluyorum yabancı vücutlarda.hiç bilmediğim seni özlüyorum bazı.yetmeyen her neyse,bu bitmeyen aramalar, aranmalar niyeyse, yorgunum.
yansımaya gücüm yok, bu benden yorgun yaşlı otobüsün camlarına, yanmaya gücüm yok.buz kesiyor gözlerim, adını çağırıyor bileklerim oluk oluk,sen kokuyorum bizzat, varsın
ve yokluğun nedir
henüz bilmiyorum...

............... .........................

daha ne kadar aldanırız,kaç beden bu sonsuz yanlışların bedeli...
yolsuz yolcuyuz ortada kalan,uykusuz kaldık hiç uyanmadan...sargısız sualsiz kapattık yaraları,düzenbaz kayıplara yenildik en çok,
ama yok yok bu aşkta
mesela bu
yarım
yamalak
yalnızlığın
yarını
yok...

.......................................

sensizlikten arınmak
birkaç bin yıl adının altında ıslandıktan sonra bile geçmeyen o koca leke
saçlarınla paylaşılan,birlikte kocanılan bir yastıkta bile izi kalan
o hiç çıkmayan hazin düşman
sensizlik...