Görkemliydi Gözleri Şiiri - Mehmet İmal

Görkemliydi gözleri...

Yanı başında depreşen koca pavyon neonlarına komşuydu hikayen. Karnın açtı çoğu zaman AMA bir dilim ekmeğe değil küçük bir selama tutunuyordu tüm direncin. Amaçsız kedilerin ayyaş miyavlamaları uyandırdı bir ömür seni. Hiç uyumadın aslında,bir yudum içki içmeden zoraki sızmalarla başlıyordu gecelerin. Bir sevdan bile yoktu,olması da muhtemel değildi aslında. Hayal kurmana bile izin vermemişti hayat. Apartman bodrumundaki rutubet bekçisinden öte bir şey değildin kimileri için
Filtresine kadar içerdin hep sigaranı,sararmış parmaklarının mahcupluğu yüzüne vururdu.... Tokalaşamazdın kimseyle.... Umutsuz bekleyişler alırdı öğleden sonralarını, açlık değildi korktuğun AMA ölümden de çekinmiyor değildin hani. Açlıktan ölmek gururunu kırardı epeyce. Derken merhametli bir el yarım kap yemek getirirdi. Utanırdın...... Kafanı sallardın usulca ve koca bir minnetle.
Doğduğuna isyan etmedin belki AMA hiçbir haz da almıyordun yaşamaktan ve kararsız bir soluk daha alıyordun her geçen saniyede. Menfaat nedir bilmeyen,para nedir görmeyen,zor ve acımasız, asil AMA gösterişsiz bir parıltı gibiydi adımların. Pantolonundaki yamalara inat başın dik yürüyordun hep. İntihar tek çareymişçesine dikiliyordu karşına her doğan günle beraber AMA sen yaşıyordun. İsrarla ve usanmadan, hayata duyduğun o anlamsız aşk için, sırf bir sonraki günün aydınlığı için, koca bir abide gibiydin,ne titrek ellerin,ne de solgun yüzün o kahraman direnişine mani değildi. O gün gelipte oturduğun sandalyeyle beraber yere düştüğünde, bir defa daha göremeyeceğimin bilinciyle baktığım bakir gözlerin Adeta şöyle haykırıyordu: AŞK KOMİK DEĞİLDİR! ! ! En büyük aşkın seni terk ediyordu
Ve ölüyordun Cemil Amca...

Mehmet İMAL