Yılgın kanatların taşıyamazsa artık
gövdeni, bakarsın karanlık dehlizlerine,
boşluğun. Söz sarmaşıkları arasında
bir görev gibi benimsediğin yarın
tutkusu nerden alır alevlerini ve taşır
uzak parıltıların sönük görüntülerini.
Konarsın artık güvenilmeze, sana
söyledikleri gibi.
Sus da dinle gerisini, bir uzun hikayedir,
herkesce bilinen, göz açıp kapama
mesafesi ve bezgin dorukları daha
sağlam duran kayalar üzerine tünemiş
ak kartallar taşır seni.
Bu ses her zaman değil, soluk nefesinin
görkemi.
13/12/2012
Gökhan OflazoğluKayıt Tarihi : 13.12.2012 04:10:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!