Göresim Gelene Şiiri - Seyfi Karaca

Midyata gittim
Akşamı okurken ulu sessizlik, gölgelerim değdi selamını aldığım çıngırağa
Hayır saatin gönlü avaraydı...
Mezopotamya toprağı dinlendiriyordu gelecekteki güzel baharlara
Midyata gittim ve ne pirinçti derdim
Ne de bulgurdan olmaktı seten değirmenlerini battala verdiğim
Evden giderken eve..kendimce bir salıncak kurmaktı
Çocuk çığlıklarımda şehirden şehire yankılanan acemşiran si bemol
Aslında giden yolcu deği yol, kalan han değil gurbetlilerin sılası
Dedim ki kendi kendime kal burda be..
Eğlen burda
Burda söylen...
Aşk ekinleri başak vermişken deli gönlünde kendi kendine
Har vur
Harman savur burda dedim kalbime
Serdim sevgi döşeklerimi yağmurlu bir günün insan toprağına
Bir gitttim bir gitttim... gittim gitmesine ben böyle
Ören şehir...viranşehir...daha daha olmadı Midyat...
Pirince değil ama haaaa sakın..!
İçimden kopup gelen çığlarla cezbeden cazibesine
pirince değil sakın,
İycene göresim gelene sevgililiğe

Seyfi Karaca........Kasım / 11