Kahretmiş yıllara saçı ağarmış
İnsanın ömrünü o mu, sağarmış
Bilemem başına kar mı yağarmış
Zerreyi zevalde gören insanın
Oysa yüreğinde sevgi bir nehir
Dostluğa, barışa açılmış şehir
Elleri hünermiş, gözleri mahir
Zerreyi zevalde gören insanın
Oturup ömrünce yanı başına
Çorap mı örermiş kışın başına
Hile yapılır mı köşe taşına
Zerreyi zevalde gören insanın
Der İlhami kopmaz yürek bağında
Seyrana git de bak gönül dağında
Cehti boşa gitmez sevgi çağında
Zerreyi zevalde gören insanın
Kayıt Tarihi : 9.7.2006 15:43:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![İlhami Arslantaş](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/07/09/goren-insanin.jpg)
TÜM YORUMLAR (1)