Gören Divanı Şiiri - Abdullah Bedeloğlu

GÖRMEZ DİVANI
Odalarda ışıksız, katıksız insanı
Ata yadigarı topraklarımız virane
Yarsız, cansız bırakıyor o divane
Elleri tutmaz gözleri görmez divanı

Günleri, ömrü perişan eden zindan bu ülke
Davalı, davacısı sen, tüm o celselerden yorgun
Sessiz çığlıklara mahkumsun, hatıralar yoksun
Dargınım, sen anlamazsın, olmayınca etik ilke

Zindanlar yar olmaz, dualar em bulamayacak
Denize düşmüş kalbim tufandan kurtar Sani
Ümitsizim, bu elmanın yarısı bulunmayacak
Sen siyahım beni, ülkemi yutacaksın, fani

Beni, seni yok eden, halkını yok eden, yok olur
Yok olmalı o zalim, yok edilmeli, silleli veli hani
Nerede derman yar, nerede o gönlü rızkı gani?
Benimkisi bir sevda, sevdanı alda git ne olur!

Kırık kalpler üstüne kurulmuş her şey
Kalleşliğin adına birlikçilik diyorsun
Masumiyet ölüyor, riyakarlıktan sen suçlusun
Zaman, varlık, sevgi kayboldu, kalmadı bir şey

Abdullah Bedeloğlu