Bitmez bu insanın gönül tasası.
Boz tarlada boz bulamaç çorbası.
Boz ağaçtan kaşık, boz toprak tası,
Ye ki yiğitliğin görelim ağam.
Mevkiler kapılır oldu kuradan.
Kapanmıyor, irin akar yaradan.
Yüzünü, kıçını aynı dereden,
Yu ki yiğitliğin görelim ağam.
Kimisinin burnundan kıl çekilmez.
Yüz yaşına gelse beli bükülmez.
Niye benim yüzüm yıllardır gülmez?
De ki yiğitliğin görelim ağam.
Bir dilim ekmekle, bir tas çorbaya.
Yıllarca terle dur boş bir çabaya.
Yeleni der; yükün aldın heybeye,
Ha ki yiğitliğin görelim ağam.
Kayıt Tarihi : 30.4.2007 15:55:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!