Tüm çocuklar gibi son nefes çıkana kadar yaşandığını sanırdım
Soluksuz konuşan, mektup yazıp sevişen ölüler gördüm, uyandım
Toprağa ellerimle verdim sevdiğimi, o ise devam etti dansına tutarak bu elleri
Hiçbir şey bilmiyormuşum, öğrendim ölümden sonra bile var olunabileceğini
Tek gerçek olmadığını, doğrunun değiştiğini anladım, durduğun yere göre
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını