Tüm çocuklar gibi son nefes çıkana kadar yaşandığını sanırdım
Soluksuz konuşan, mektup yazıp sevişen ölüler gördüm, uyandım
Toprağa ellerimle verdim sevdiğimi, o ise devam etti dansına tutarak bu elleri
Hiçbir şey bilmiyormuşum, öğrendim ölümden sonra bile var olunabileceğini
Tek gerçek olmadığını, doğrunun değiştiğini anladım, durduğun yere göre
Geçtim sır kapılarından gidiyorum menzile, varacağım gecikmeden evime.
Kayıt Tarihi : 7.5.2015 05:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!