Bir gün bu yolları birlikte hatırlayacağız.
Eğer, birbirimizi görebilme ihtimaline sevebilmişsek.
Mülteci, isteklerimiz olacak şafak vaktiyle güneşi görebilme ihtimaline doğuya yöneleceğiz.
Sonra,bu yollar hasrete yük olmuş gibi sessiz bir yıģ ınlar mekanı olacak.
Bu, bizi ileriye yönelik hayaller götürecek, hiç birşey olmamış gibi yolumuzu devam edecegiz.
Bir gün, ölüm boğazımızda yakalayacak,yaşamadığımız ve mutlu olmadıģ ımız günlere döneceğiz.
Hatırlamak dahi istemediğimiz acılar, ufak bir mutluluk anı bile zihnimizi kurcalayacak.
Ölmeden önce,seninle bu yolların tozlarını içimize çekme ihtimalini sevelim birbirimizi.
Ayrılık olmadan, sarı yapraklarını sonbaharla götürmeden önce aralarında dolaşabilme ihtimaliyle yürüyelim.
Elini ć ekmeden,bana kızmadan, özgürce elini tutup gözlerine dalma ihtimalini bakalım birbirimize.
Gün,geceye kavuşmadan biz birbirimize kavuşma ihtimaliyle kavuşalım.
Yanan dağlar kadar,yanmadan biz birbirimizde yanma ihtimaline kül olalım.
Yollar susmadan bize, susma yüregime...
Karanlık yüreğime,gündüz olabilme ihtimalıyle sev beni...
Kayıt Tarihi : 13.11.2014 22:26:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mehmet Eymen Gökçe](https://www.antoloji.com/i/siir/2014/11/13/gorebilme-ihtimali.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!