Gör Beni Şiiri - Ali Türkmen

Benim tarifim yoktur kelamda
Yazılan ne varsa eksiktir kalemde
Duyulmuşsa tarifim yalan yanlış dillerde
Koca bir yalandır söylenen
Yaşamayan bilemez beni, yaşayan anlatamaz
Coşkun bir sukuttur adımdan ötesi…
Kördüğüm olunca diller, lal olunca birden
En derin bakışlarda gör beni
En tatlı en acı duyguyum ben
Gözleri kör eden bir garip uykuyum ben
Uğruma kul köle olur sultanlar
Bendendir Yavuz iken Zebun olmalar
Esrarlı bakışların esrarı bende
Her yerde ben varım
Mecnun ol, Ceylanların gözlerinde gör beni
Yüz yüze bakarken, hasret duyduğun
Vuslatın yetmediği yerdeyim ben
Bir nefes kadar yakınına
Yıldızlar kadar uzak olusun, benden
Gözün görmediğine muhabbetin
Sınır tanımaz hislerin körlüğü benden
Yar yoluna çöllere revan olup da
Gözün görmediği, gönüllere düşünce
Veysel’in yıktığı, mesafelerde gör beni
Bazen saygı, bazen sevgiyim
Yükselmeyen revakların sebebi benim
Eşsiz fikirlerin inceliği benden
Tutkulu fikirlerin, zikrinde ben varım
Bazen saygının da sevginin de ötesindeyim
Dökülen ilk kanın sebebindeyim
Çaresizliğin çare dilendiği…
İmkânsızlığın imkân bulduğu yerdeyim ben
Hani, delinmez denilen dağlar, delindiğinde
Mumdan, gemiyle, ateş denizi geçildiğinde
Efendinin köleye, köleliğinde gör beni
Can canan’ın rengine bürünür bende
Sadakat vefayla buluşur bende
Aslı tutuşmazdı ben olmasaydım
Kaç keremin yangınıyım ben
Yemen çöllerinde kurşun yesem bir yanımdan
İstanbul da kan sızar diğer yanımdan
Çift bedende tek yüreğim ben
Vefa ölüme beraber yürümekse
Ölmeden toprağa giren Hoca Yesevi’de
Öldüğün gün öldüğümde gör beni
Belki de en iyi ölüm anlatır beni
Bundandır en güzel türküyü, bir kurşunun söyleyeceği
Bundandır mahşere kalmış vuslatlar
Kurban diye kınalanır mıydı yiğitler
Anaların kalbinde ben olmasaydım
Kelle koltukta üç gün savaşır mıydı bir genç
Bıyığında tarak olup durmasaydım
Ne gemiler karadan yürürdü
Ne de yedi düvel dize gelirdi
Muhabbette candan öte dursaydım
Her kara sevda, kara toprakta biterken
Ben kara toprakta yeşerdim
Beni anlayamaz derdime düşmeyen
Bendendir hayatta defalarca ölmek
Ölümü öldürüp ölümsüzlüğe ermek benden
Cevapsız soruların cevabı bende
Dipsiz kelamların, deryasında ben varım
Canlar ölmez diyen Yunus’larda
Dilden dile destanlarda gör beni
Bazen sır olurum kalp taşıyamaz yükümü
Haykırmak ister canlar bu tarifsiz öyküyü
Her yürek taşıyamaz, yüküm ağırdır benim
Kördür, sağırdır hamalım benim
Her dilde aynı olsa da şarkım
Herkes efkârınca söyler beni
Kimi Leyla’ da kimi Mevla’ da bulur beni
Karun’a üç dirhem, Ferhat’ a Şirin’im ben
Dumansız ateşim, düşeni yakarım ben
Satırlara sayfalara gölgem düşer
Kitaplarda arama beni
Mecnunun Leyla ya meylinde
Pervanenin ateşle derdinde gör beni
Bazen çaresizlik bağlar dilimi
Tutuklu kalırım tutunduğum dallarda
Bin lisanım olsa, anlatamam derdimi
Tarifim dökülür, sessiz gözyaşlarında
Gözlerim damla damla nutuk çekerken
Çaresizlik girdabında, sükûnet hitap eder
Ben her zerremle lal olmuş susarken
Suskunluğum bir fırtınayı bekler
Dillerim sussa da, efkârım haykırırken
Elimin değdiği tercüman olur bana
Bir bağlamanın tınında, neyin iniltisinde
Halıların nakışın da söylenir
Taş duvarlarda dile gelirim
Var Niğde’ye taç kapılarda
Mihrimah’ın endamında gör beni
Efkârlı düşlerin can acıtan özlemlerin
Yılların köreltemediği hislerin
Bir ömür bekleyişlerin umuduyum ben
Kaç kanayan yaranın kanlı bıçağı
Asırlık hasretlerin acısıyım ben
Tarifsiz çileleri anlatsa da adım
Üç günlük hayatın anlamıyım ben
Yanık türkülerin ilhamı benden
En derin bestelerin arkasında ben varım
Suyun kar etmediği yangınlarda
Dile gelmez duyguların, üç noktasında gör beni…