Gonya'lıya Şiiri - Özcan Kurt

GONYA'lıya

Niceleri KON du göçtü, yeri dolmaz, ender,
Geçmişine sahip çıkmayan onmazmış meğer,
Sevdik diyorsak canlar bu vefakarlık ister,
Gonya'lıma elin eline, yüreğin vermek yaraşır...

Hakkı ile kültürümüze verirsek değer,
Açılır bahçada rengarenk gül üçer beşer,
Sevgi ile sunalım gel katmer katmer,
Gonya'lıma bu davete ilkin gelmek yaraşır...

İstisna gayri olmasın, gönlümüzde hep yer var,
Bu fırının ateşini ŞEMS yakar Ateşbaz tutar,
Sevgi hoşgörü tevazu timsali MEVLANA hamurkar,
Gonya'lıma bu denizde engin sürmek yaraşır...

Toprak evlerde büyüdük, Uluırmak, Araplar, Parsana Şeker,
Şimdi, Gocaman binalar daireler nerdeyse iç içe geçer,
Tok aç belli değil herkes acısını içine çeker,
Gonya'lıma oturup çayın demin vermek yaraşır...

Nöördük.! de bunca sene herkes atını hep ayrı sürer,
Guruttu doğmaz türemez olası cehalet geriye gider,
Ortaağım geç gıı, dip sedire anam, hatun höşmerim ider,
Gonya'lıma gelene açıp evin yüzün gülmek yaraşır...

Dağlısı, ovalısı, bahçalısı birlikte yaşar,
Düğün bayram dinildi mi odalar dolup da daşar,
Gadınlarımız erişte keser tandırlarda şebitler açar,
Gonya'lıma gaynata, gaynana gelin sevmek yaraşır...

Özvecan'ım o diyen varsın disin siyaset bizi böler,
Paylaşmak, hoş görmek, sevmek bulunmaz gevher,
Kahroluyorum yüreğim yanıyor eriyor ciğer,
Gonya'lıma yüksek ingin herkese irmek yaraşır...
ÖZ VE CAN