Gönüllü Pervane Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Öyle bir sıkı tut ki; elini ellerimle
Ben dünyada gerçekten var mıymışım bileyim.
Öyle bir sıkıştır ki; kalbinle bu kalbimi
Her derde razı olup yalnız seni seveyim.

Sen uçurum gibisin, ben gözleri kör yolcu,
Sen bir zorlu zehirsin, ben bir başıma acı,
Sen bitmeyen bir yolsun, ben yorulmuş kervancı,
Senin gibi ateşe gönüllü pervaneyim.

Derviş gibi çevrende zikredip dönüyorum,
Nurun aştı ruhumu, mum oldum sönüyorum,
Seni, beni yaşatan can gibi seviyorum,
Ben sana hayran olan bir deli, divaneyim.

Ruhlar yaratılırken seni gördüm ve sevdim,
Dünyaya gelmek için feryat edip inledim,
Senin hep var olmanı Yaratan 'dan diledim,
Senin varoluşunda yegane bahaneyim.

(BİR YORGUN FIRTINA isimli hece şiirlerinden > 27-28/100)