Gönüllü Köleleriz

Zorunlu kölelik vardı geçmişte
Köle pazarı olurdu her yerde
Gelir, satın alır gider evine
Ne fark var ki, gönüllü köleleriz

Uymak gerek emrine efendinin
Gereğidir kölelik senedinin
Elindesin sahibinin fendinin
Bugün bizler gönüllü köleleriz

Vardı iyi tarafı köleliğin
Oysa namı vardı efendiliğin
Gıda, konak farzı efendiliğin
Bundan yoksun gönüllü köleleriz

Sahibi görürdü ihtiyacını
Verirdi kölesine harçlığını
Asgari yaşatırdı hayatını
Bu dahi yok, gönüllü köleleriz

Ayakta bekletirdi kölesini
Cezadır, asar kölenin elini
Sahip, bükerdi kölenin belini
Gönüllüyüz, gönüllü köleleriz.

Kölelik kalktı diye çok sevindik
Başımıza ne gelir bilemedik
Kendimizi hür sandık, bilemedik
Kabul ettik, gönüllü köleleriz

Sanayi devrimi kasıp kavurdu
İşçiler oldu, insanların çoğu
İşçilik oldu kölelik kuyusu
Bu düzende gönüllü köleleriz

Otobüste bizler balık istifi
Sanki kağnıdaki hayvanlar gibi
Köleler gördü bu muameleyi
Zavallıyız, gönüllü köleleriz

Metrolarda sürekli ayaktayız
Oturmak için her dem yarışırız
Kendimizi elimizden asarız
Köle gibi, gönüllü köleleriz

İnince başlar asansör koşusu
Aleyhimizedir zaman borusu
Kuşatır bizi patronun korkusu
Geç kalmayız, gönüllü köleleriz

Çabalarız biz asgari ücretle
Ne hesap veririz ev sahibine
Faturalar, borçlar nerden biline
Heyhat! Heyhat! Gönüllü köleleriz

Patron biner zavallı sırtımıza
Buna rağmen eksik yatar sigorta
İmrenirim kölenin haklarına
Ah çekeriz! Gönüllü köleleriz

Emeklinin ölmesini beklerler
Buna maaş mı vereceğiz derler
Hizmet etmiş, yaşasın diyemezler
Merhamet yok, gönüllü köleleriz

Muhammed Emin TOMBAK ses yükseltir
Artık bu yük insana ağır gelir
İnsan istemese de kabullenir
Uykudayız, gönüllü köleleriz.