Gönüllerden küllere Şiiri - Necdet Arslan

yorgun su(r)ların ortasına
ötelerde kalıyor o yağız geceler

yitirilmemiş kokular kaldıysa eğer
sokaklarına geldim

ah, her öyküsü beni paramparça eden
çelikten bir tülün gölgesine sığınan koca şehir

bir kara tahta gibi nasıl da yorgunsun bu akşam
ve ben bilmiyorum hangi karşı'da bir başıma kaldığımı şimdi...

karasevda patentli öpülmelerin hayaliyle
taşınmıştım çok kapılı vurgunlarına

anımsanmazmış kimileyin bazı şeyler
aşk da acı da
aynalardan yansıyan ayrılıklar da
‘’solgun,bir bir geri dönüyorlar
yaşanmamış günlerim benim ‘’ (*)

teni bakır çalığı o gezginim ben
herhangi bir kasımda
tanımakta zorlanırsan eğer sesime işle morluğunu

sığ ışıklarını toplayıp çeker giderim
yanıp sönen fenerlerinden

(*)p.yavarov