Gönülden Göç Şiiri - Zeyneb İçli

Her şeyin pek ala mümkün olduğu, olabileceği demlerde ,demden bağımsız mekanlarda bir ısrar kıyamet olduramamalarını hayretler ile karşılıyor ve itiraf etmeliyim ki öfke ile izliyorum deprenişlerini .. Heybetine iliştirdiğim cesur adımlar, söylemler kol gezerken zihnimin dehlizlerinde, saklandığı duvarın arakasında titrek ve bir o kadar da cılız bacakları ile camını kırdığı kadının sokaktan geçişini izleyen ürkek bir çocuğu andıran hallerine , bunca öfke ,onca sitem,
ceplerce taşan hayal kırıklığı … Bir süre önce inandığım lakin artık pek itimat etmediğim bir gerçeğin tokadını hissediyorum bir avuç içi büyüklüğünde ki yüzümde ; Sevgi her şeye yetmez imiş . Çok önceden tanışmakta süper kahraman değildi bu tek kişilik sevda denilen yük için. İzafiyeti seninle yeniden anlamlandırdığım yerde aklımın olanca gücü ile yukardan aşağıya oltasını sallandırdığını ve kalbimin hızını kestiğini gördüm. Sıfır olan sen ,ben veya bu tanışıklığı sancılar içinde doğuran 2017 yılının serin bir akşam üstü vakti de değildi. Sıfır olan besmeleyi her gün, günün ilk ışıkları ile adını bir etmemdi. Yaşamaya dair yeteneğini yitirmiş bir çöl bedevisinin ceplerinde ki kum tanesi olmayı evla bilirim bu sevda yükünün taşıyıcısı olmaya.. Zira sevmek ,yaşamın içinde nakış nakış işlenecek olan iken yaşamın öğütücüsü olmamalıydı . Adını ciddiyetle kalbime duyurduğum günden beri yaşamımın azılı dişeler tarafından öğütüldüğünü görüyor ve peyderpey kahroluyorum . ‘Hoşça kal’ demek layık değil senli satırlara ,Ezanla gelen en güzel şey adın iken adı sen olan hiçbir cümle kaldıramaz vedayı getiren kelimeleri . Görünce kendimden tanıdığım adam , Sarılmaya bahaneler arayan gönül için umut ne güzel göz kırpıyordu yaşama. Umut diye fısıldasaydın kulağıma Celladıma boynumu uzatırken yetişecekti umudun. Yaşamak yeniden varlık kazanacaktı umurumda.
Yaşamak debelenecekti içimde kıvrak ve küheylanca. Yeniden içinde ‘umut’ geçen türküler dinleyecek , satıralar dökecek , toprağa fısıldayacaktım ‘umut’ diye.. Televizyon kanallarının ismi değişecek , radyoda frekanslar, okuduğum kitaplar ve yediğim yemekler . Hepsi değişecekti. Şimdi umudun milyonda bir ihtimaline kokulu mendiller bırakmadan arkamdan ,sinemde ki tohumun bende usul usul filizlenmesi için gönlümü sera eyleyerek gideceğim. Bunca sevginin yeşertemediğini sitemkar cümlelerin kökünden edemeyeceğine olan inancım ile gitmeli satırlar döküyorum ömrüme. Gitmek, fani ömrüme posta kutusunda uzunca bir zamandır bekleyen mektupta son mürekkep damlası ile yazılan tek kelime ile yazılmıştı. Türkülerde ve şiirlerde buluşmak dileği ile…