Eylül Şiiri - Zeyneb İçli

Peyda olmayan mutluluklar ,ekmek kisvesine kundaklanan çeşitli mecburiyetler ,ayak basılmayan mecralar ,uğurlanan dostlar, muhabbette aç gönüller, çok konuşan ve fakat az duyulan zihinler.Hissizlik sarmalında yitirilen sevdalar ve eylemsizliğin eksiltiği saygılar.
İnsan aklı herhangi bir düşünceyi şekillendirmeye muktedirdir. Zihin haricindeki hiçbir şeyin pek bir manası yok sahada.Tıpkı iyileşmek gibi.İyileşmek bazen gerçekle uzlaşmanın bir yolunu bulmaktır, bazen de mevcut gerçekliğe başkaldırmak. İkisi de yeri geldiğinde özgürleştirir

O değil de Eylül geldi .
Yılın geri kalanı konuşmayıp ,kendime yeniden 'merhaba' dediğim Eylül.
Ağacın,sokağın,balkonun ve en çok ta kalemin,kağıdın ve çayın bir başka tâd verdiği Eylül .Yıldızın yeryüzü ile vedalaştığı,bulutun ise yeryüzünün günahına dayanamayıp haykırdığı ,toprağın ise bu haykırıştan dökülene mutlu olduğu Eylül. İnsanın özüne oturan her sevginin hatırlanıp bir sabah ezanında yâd edildiği öylesi bir Eylül...

09.01.24
02'41