Gönüldeki Tohum Şiiri - Recep Arar

Gönlümün içine bir tohum ektim,
Belki bir gül olup, kokar diye.
Gözyaşımla suladım Gönüldeki tohumu,
Bir gün cana can olup, hayat olur diye.

Gönül, aç pencereni kurtulsun içindeki can,
Perde istemiyor, vuslata ereyim diye.
Hep ümit dolu, Sarmış her yanını heyecan,
Muhabbetinde sarhoş olayım diye.

Gel ey dost, muhabbete sende ortak ol,
Gönüller birbirine bağlansın diye.
Ruhlarımız Elestüye uzansın,
Âdemin bedeninde çoğalsın diye.

İşte gönül bu, ta Âdeme uzandı,
Âdemden cennet kapısına dayandı.
İsim (sas) hürmetine, boyun eğdi,
Gönül hapsinden kurtulayım diye.

Recep der gönül çiçeği seninle açtı
Perdeler kalktı Kâbe gönüle ulaştı,
Semada sağnak olup, âleme ulaştı,
Can bulmayan tohum kalmasın diye