Mutlu olmak için acı çekmekte gerekiyormuş, biraz da taş kalpli olmak .
Fazla fedakarlık çokça ihanet,
Fazla sevgi cokça zalimlik demekmiş.
Hayat dediğimiz bu serüvenin sonuna yaklastıkça fark ediyorum bunları ne yazık ki.
Aslında hiç gerek yokmuş yüreğin kapılarını sonuna kadar açmaya,
Her tebessüm edeni gönülde ağırlamaya.
Bunları telafi etmek için geriye dönmenin mümkünü yok.
O yüzden simdi daha matamatiksel yaşıyorum,
Ziyan etmiyorum artık,
Deymeyeceklere sevgi sözlerini,
En küçük bir sözcük olan "MERHABA" yı bile har vurup,
Harman savurmuyorum!
18.02.2020
Canan DoğanKayıt Tarihi : 11.3.2020 00:51:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!