Gönüldarda kalmasın, ruh bizar olmasın!

İnsan olarak aczi yetimiz aşikârdır
Kimi zaman sehven, kimi an kasten yükleniriz duygulara
Hissiyatımızın o naif berraklığını lekeler ve hırpalarız vakitsiz heveslerle
Ruhun suhuletinden ve deruni liginden vazgeçer, bir heyecan uğruna neler yapmayız

Haddi bilmek, mizanla arkadaşlık etmek
Maveradan korkup kaçmak yerine, anlamaya gayret göstermek
Aklın ve iradenin, inşirah rahlesinde ki sabır ve teslimiyetle meşkine ram etmek
Sevgi ve merhametin, aşkın ve adaletin rahmet nazarıyla şevkine duçar olmak için cehdetmek ne kadar elzemdir

Ne vakit şimşek çaksa, gök parıldasa
Yağmur haşmetini ve celalini hıçkırıklarla yorgun yüreklere anlatsa
Gülmeye hasret gönüller gün yüzüne çıksa, analar hiç kaygılanmadan halini anlatsa
Prangalar vicdanları sızlatmasa, hürriyet adına her hak ve hukuk gün yüzüne çıksa, insanlık hiç utanmasa

Hesap, aklın ve izanın zaruretidir
İrade tercih ederken, vicdan sessizliğine bürünürken, gönül gürlemelidir
İnanmak, kanmak, anlamadan yorum yapmak, asılsız olana sarılmak, ne büyük karanlıktır
Şeklen ve zahiren temsil ettiğin mefkûren, içini bunaltmayacak, nefsine macera aratmayacak, hak bir nazardır