Gönül Yorgun, Şiiri - Yakub Kavruker

Aylar sonra gönderdiğin son iletini,
Açıp açıp okuyor, sevinçli ve mahzun kavruki..!
Nedensi​ z ve tarifsiz sızılarda, her yerim fibromiyalji.
Lakin,engin hoşgörünle verdiğin dostluğun varya hani,
Aldığım en güzel hediye, verdiğin merhemindi!
Hiç sızım kalmadı, cennetine girdim sanki...
Ellerinden aldığım güllerin renginde kaldı herşey..
Gözyaşlarım kuru, dudaklarımda zemzemsi birşey.
Sordum ' ey gül ne olur söyle, bu nasıl şey'
Dedi ' ne sen sor, ne ben söyleyim, gayrı ne çare.'
'Şimdi hardadır bu yürek, sustu taa mahşere.
Gönül yorgun, bülbül perişan, derindir yare.
Her gecenin sabahı var, rüyalarım olduğu sürece..
Dostun bari oldumya, şükürler olsun rabbime..
Ve onun sonsuz merhametine,rahmetine..
Yüreğim geniş, kokun burnumda, gül yerinde...
Ah bir bilseniz, şimdi herşey Şayan-ı takdire...
28 Şubat 2010 Ankara