Gönül Yankısı Şiiri - Berat Özdemir 2

Kendi ellerim, bedenimi dağladığında,
Yağmurlar şarap yağıp, güvercinler ağladığında,
Başımı, dalgalı deniz kıyısına koyduğumda,
Bulabilirmiyim kendimi ben kaybolduğumda.

Ey gönül yankısı, duy feryadımı,
Taşlara koysam başımı, deniz dalgalarına karşı,
Yağmurlar yağsa üzerime, unuturmuyum adımı,
Birbirine katarmıyım, şu felekle arşı?

Cihanın her telinde yankılanıyor sesim,
Kimisi gel diyor, kimisi git...
Her çarpıntısında, dahada geliyor gidesim,
Başıma vuran şu serin gelgit.

Göz çanaklarıma dolmuş yağmur suyu,
Her gelişinde, uyandırıyor bir arzuyu.
Dalgaların sesinde, dalgalanırken bedenim,
Her defasında, yine yıkılan benim...