Gönül Yangını Şiiri - Ahmet Yüksel Şanlı Er

Varsa şu gönülde çıkan bir yangın
Sen bunu dert edip, söndürme sakın
Gül verir dert vermez, gönül yangını
Yeter’ ki şu gönlün, aşk ilen yansın.

Alevden yumaksa gönül yangını
Kül kokmaz gül kokar, gönül yangını
Bu yangın şifadır, sarar yaranı
Yeter’ki şu gönlün, aşk ilen yansın.

Yanarken ağlarsan sen bu yangında
Hiç iyi olmazdır, senin hakkında
Yaradan dert vermez, yanan kuluna
Yeter’ki şu gönlün, aşk ilen yansın.

Sözüyle bir zalim, kırsa gönlünü
Sen sakın küfretme, dön git yününü
Allah’a bırak sen, üzme gönlünü
Yeter’ki şu gönlün, aşk ilen yansın.

Hak yolu dermandır, bunu bilene
Bir başka yol yoktur, derman diyene
Hak aşkı devadır, yaşlar dökene
Yeter’ki şu gönlün, aşk ilen yansın.

Kul Yüksel aşk ile yanıp dururken
Gül açtı gönlünde, çoştu sevinçten
Sende’ de açardır, eğer istersen
Yeter’ki şu gönlün, aşk ilen yansın.

06 Temmuz 2015-07-06
Antalya