Gönül Ülkemin Başkenti.

Seni sevmek diye bir memleket var orası benim gönül ülkemin başkenti
Güzel güzel mahalleleri var mesela her biri ayrı huzurla örülü her gün tek tek geziyorum hepsini
Reyhan dolu her tarafı
Papatyalar gür
İlk Bahar mevsimi hep oralarda
Nisan yağmurları ile suluyor bitkileri
Bütün ışığını ve fotosentezini gözlerinin ışıltısından alıyor bu şehir
Rüzgar nefesinden süzülüyor sokaklarda
Sen uyurken bitiyor gün gece oluyor.
Uyanınca güneş doğuyor gün başlıyor.

Bu aralar özlem Mahallesi'nde oturuyorum rüzgarı bazen sert esse de senin olduğu için
Umut aşılıyor yüreğime
Sokakları dar buranın nefesimi darlasa da esen rüzgarın ferahlığıyla yutkunuyorum.

Bütün şehri en ayrıntılı haliyle görebileceğim bir tepenin başında yaşamımda hiç denk gelmediğim bir güzellikte Gülüşün diye bir köşk var etrafı her türlü çiçek ile kaplı
duvarlarını Reyhanla örmüşler kokusu her tarafına hakim
Papatyalar var orda köşkün içini onunla dizmişler
Her an oraya gitmek için can atıyorum.
Hafif en huzur verici kahkahaların çınlıyor kulaklarımda duymaktan hiç usanmadığım.
Şehrin en sevdiğim yeri orası.

Henüz gezmediğim mahalleleri var Parke taşlarını beraber dizeceğiz
el ele gezeriz diye bekliyorum
Çiçeklerini sen sulayacaksın yeni ekmek isteyeceğin de olacak belki

Bütün sokaklarının kavuştuğu merkezinde şehrin koca bir ağaç var
Her dalından ayrı meyve çeşidi sarkık.
Bu aralar yapraklarını döküyor yavaş yavaş kurumaya yüz tutmuş gibi umudumu yitirmeden her vaktinde aşk şarabıyla suluyorum.

Gün olurda yeşerirse tekrar ağaç gel olur mu
Seni sevmeyi bırakırsam ölürüm diye korkuyorum

Seni sevmek diye bir şehir var orası benim gönül ülkemin başkenti