Gönül Teknem Şiiri - Banu Doğan

Gönül denizinde yelken açtım bir gün. Gökyüzünde yıldızlar parlıyordu, denizin mavisine yansıyan. Rüzgar, yüzümde hissettiğim özgürlük gibiydi. Gönül teknem, sakin sulara doğru yol almaya başladı.

Hayat bir deniz gibidir aslında. Dalgalı zamanlarda kaybolur, sakin zamanlarda yol alırız. Ben de bu denizin bir parçasıyım. Gönül teknemle yelken açtım, içimde bir huzur ve umut.
Bazen fırtınalar kopar, dalgalar yüksek olur.
Ama gönül teknem sağlamdır, yelkenlerim yırtılmaz. Her fırtınadan sonra güneş doğar, her karanlık gecenin ardından bir ay parlar.
Gönül teknem, benim hayatımın simgesi.
Her anında bir ders, her yolculuğunda bir öğreti var.
Zor zamanlarda dahi, gönül teknemle yol almak cesaret verir.
Çünkü benim gönül teknem, benim gücüm, benim umudum.
Gönül teknemle yelken açtım bir gün, ve hayatın en büyük macerasına çıktım.
Karşıma çıkan her engel, bir deniz canavarı gibi. Ama ben, bu canavarları yendim, gönül teknemle.
Gönül teknem, benim kılavuzumdur.
Her anında bir mucize, her yolunda bir keşif saklıdır.
Ve ben, bu yolculukta, yelkenlerimi açık tutacağım.
Çünkü benim gönül teknem, sonsuz bir umudu taşır.

Gönül teknem, yelkenlerim daima açık.
Deniz ne kadar fırtınalı olursa olsun, benim yolum hep ileriye.
Ve ben, bu yolculuğun her anını dolu dolu yaşayacağım.
Çünkü gönül teknem, benim en büyük dostum.