Gönül Sarayım Yıkıldı

Melül gözlerim hiç bahar, yaz görmedi
Dalım elimde kurudu gül vermedi
Gelen, giden olur diye yol gözledim
Şirpençem azdı, vefasız yâr gelmedi

Karakış hep beni dertten derde saldı
Yaramı deşti, umutlarımı çaldı
Ben hep kendi halime ağlar giderim
Gönül sarayım yıkıldı, öyle kaldı

Tüm zenginler birleştiler oldular tröst
Tükettiler beni, benden kaldı bir post
Yoksulluk, fukaralıkta bana kaldı
Hep bekledim, ne yâr geldi, nede dost

Sel geldi sular taştı, yine hep çölüm
Nerede kaldı? Beklediğim o ölüm
Yoksulluk geldi vurdu, tüketti beni
Ben şimdi paramparçayım, bin bir bölüm

Şu dilim lal oldu, tükendi sözlerim
Şimdi halım bu, hiç görmüyor gözlerim
Bahar olsa yaz gelse benim neyime
Ben, siz canlara iyi günler dilerim

02.01.2014
İstanbul