Kapadım gönlümün sarayını,herkese.
Sevdaya,aşka,hatta arkadaşlarıma.
Kime güvendiysek,yıktı gönül sarayımızı.
Kimseye güvenmeye gelmiyor,bu hayatta.
Yeri geliyor,baban yıkıyor güvenini.
Yeri geliyor,en sevdiğin kardeşin.
Sevdaya,aşka hiç değinmiyorum.
Çünkü karadeniz gibi,hırçınım aşka,sevgiye.
Akdeniz gibi sakin,hüzünlüyüm.
Kimseye, yenildiğim için değil sessizliğim.
Kapadım,herkese gönül defterimi.
Yalandan gülen gözleri,görmemek için.
Sessizliğimde,yalnızlığımda kaybolurum,daha iyi.
Bazen kendi kendime gülüyorum.
Bu kadar,insana güvenip,nasıl sevdim diye.
İşte geliyor yine,sonbahar.
Benimde sararan yapraklar gibi,soluyor ömrümün baharı.
Ben artık,kapadım herkese gönül sarayımı.
Kayıt Tarihi : 26.10.2024 16:59:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!