Gönül Odası Şiiri - Aşık Meshur

Her sabah selamlardı saf çehresiyle şu fani dünyayı
Görürdüm ,düşmezdi gözlerinin alevleri çukurlarına dünyamın
Başka çukurlardan kurtarıp yakmalıyım kendimi o alevlerle
Kendi çukurumun derinlerine hapsedip orda hükmetmeliyim o alevlere

Olmaz, ne mümkündür içinde sonsuzluğu barındıran gözlere hükmetmek
Zor muydu sanki beş odalı kalbin demirlerini yalımlarıyla eritmek
Ne boşuna bir düşünce sığar mıydı gözleri sanki benim kalbime
Onu kurtarıp düştüğü çukurdan incitmeden getirmeliyim kalbime

Çukur mu? onun düştüğü ancak iki tepe arasındaki düzlüktür
Efsunlu ki bu dünyada Meshur' un kalbindeki tek yüktür
Var mı cesareti sonsuzluğa uzanan gözlerini dipsiz kuyuya atmaya
Ölümlülerden kaçıp sevdası ölümsüze eşsiz güzellikler katmaya

Olmaz, yakmasın ölümlüleri bur da sevdası ölümsüz dururken
Aydınlatmasın başka kalpleri pervanesi onun için dönüp dururken
Tek korkum lakin çok korkuyorum başka gönüllerde yer bulacak diye
Ona olan bu eşsiz sevdayı görmeden kaybolup gidecek diye