Gönül Muhasebem Şiiri - Ömer Yıldırım 5

Ah ile geçmiş yıllarım vah ile geçmekteler
Her gün bir yaprağım düşüyor hayat ağacımdan toprağa
Bine bir koyamadım gönül muhasebemde sevaplarıma
Sundum göz,kulak,dil,beden ne varsa şahit olan bana

Kalbimide açtım tüm hücrelerime kadar vuslata
Ruhum bedenimde emanetim gidiyorum yavaş yavaş bilinmez mekana
Ayna cismimdeki yansıma muhabbet ise uçsuz deryalarda
Adımlarım bir nokta,katre bile aşamamış çırpınmakta

Ben isem bu kişi,kolaymı halim zorlukta
Şüphe duyulmazmı hiç,bu nasıl bir fukara
Alfebem okuyamıyor fıtratımı,çığlıklarım yankılanır kulaklarımda
Acizliğim bir mahkum gibi,kemirir ruhumu zindanlarda

Küllerim yanmış sönmüş savrulmuş rüzgarlarda
Toplamam mümkün değil,kalmamış hiç tozum dünyanın omuzlarında
Susuzluk çekmekmiş asıl amacım nehirlerin avucunda