Gönül mezarı Şiiri - Hazan Muhsine Sancar

Kapıları çarpmadan bağırıp çağırmadan
Çıkıyorum hayatından sessizlik içinde
Hiç kimseye şikayet etmeyeceğim
Şu andan itibaren senden hiç bahsetmeyeceğim
Gömüyorum her şeyini mezara dönen gönlüme

Önce gözlerini gülüşünü silmeliyim gözlerimden
Sonra tenime işlemiş dokunuşunu benliğimden
Umudum yok buna ama sevdanıda kalbimden
Çıkarıp gömüyorum gönül mezarıma....

Saçlarının gümüş kurşununu beynimden
Sessinin ahengini kulaklarımdan alarak
Senin olmaya ram tüm duygularımı
Avuçlarımda sıkarak...ağlayışımı hıçkırarak
Karşı çıkan sesimi, ellerimle susturarak
Gömüyorum seni gönül mezarıma

Kapıları çarpmadan bağırıp çağırmadan
Çıkıyorum hayatından sessizlik içinde
Hiç kimseye şikayette etmeyeceğim
Şu andan itibaren senden bahsetmeyeceğim
Zaten sana ulaşamayan tüm duygularım
Yavaş yavaş senliğinde ölüyor
Öylesi olacaksa acı son bende başlasın
Doğduğu yer gömeyim sonsuz aşkımı
Senden bana kalanların hepsi gönül mezarıma
Benden sana kalanlarsa olsun gülüşüne kahkaha