Gönül Kumarı Şiiri - Fevzi Emir Yılmaz

Gönül kumarı'nın, kazananı yok,
Aklın varsa uzak dur,
Oynama sakın,
Belki bir iki kez, yüzün güler de,
İnanki ağlamak, gülmekten yakın,

Merhamet camını örtmüş,
Kapkara perde,
Zulüm marifet olmuş
Sevilen'lerde,
Kasteder canıma
Gördüğü yerde,
Ha bugün, ha yârın,
İntizar'dayım.

Şimdi tüm gözlerden uzak,
Bir kenardayım,
Bazen kutuplarda,
Bazen kordayım,
Hesap kitap tutulmaz
Gönül işinde,
Sevdiğim günden beri,
Hep zarar'dayım.

Yeminler ederdik senle,
Güneşe aya,
Sığmazdı muhabbetimiz
Bir demlik çaya,
Gahı keman sesine,
Gah bağlamaya,
Saldım yüreğimi,
Hüzzam'lardayım.

Bende isterdim elbet,
Gülsün diye kaderim,
Kendimi bildim bileli
Herdaim derbederim,
Sorma nasılsın diye,
Dünden daha beterim,
Dinmez gözümde yaşlar,
Her'dem âh-u zar'dayım.

Bahtı kömürden kara,
Bu divane gönlümün,
Bitmez, biteceği yok
Bu ayrılık zulmünün,
Farkı yok birbirinden,
Yaşamanın, ölümün,
Kırık kalpler satılan,
Tuhaf bir pazardayım,
Tende olsa'da bu can,
Bir garip mezar'dayım.

Koskoca bir yalnızlıkmış
Sevda'dan payım,
Benim tek yârim, yârenim,
Sigaram çayım,
Aratmıyor kara kışı,
Ağustos ayım,
Değişmez mâkus talihim
Ben hep,
Sonbahar'dayım.

FEVZİ EMİR YILMAZ