Gönül Kristal Vazo Şiiri - Mecit Aktürk

Zâkir huşû içinde secdedeyken seherde
Ar-namus hırkasını atanlar az anıyor.
Münkir, doğrudur sanıp, karar kılsa da şerde
Her gün sevaba sevap katanlar kazanıyor.

Aksini söylese de inanmayan, aybeden
Kolay mı sırat geçmek çalışmadan, haybeden?
Kur'an, sünnette belli; ayan olmuş kaybeden;
Nefsine kafa tutan, çatanlar kazanıyor.

Gölge etse de beşer arsızca ahengine
Bakarkörlere inat herşey dengi dengine
Son verip, Rahmân ile akla zarar cengine
Oku doğru hedefe atanlar kazanıyor.

Hevayı ilah yapan yarsa da kılı kırka
Yırtıksa yama tutmaz edep denen o hırka
Kaptırmayıp kendini isyana çeken çarka
Mü'mine has iksirden tadanlar kazanıyor.

Miskin Yunus misâli her sözünü eleyip
Resûl'ün izlerinde gayretle ilerleyip
Yığın ile yanlıştan doğruları derleyip
Yaradan'ın ipinden tutanlar kazanıyor.

Gönül kristal vazo; çok hassas, alınganız
Yürekler yangın yeri; dertten feryâd-figanız
Bu âlemde kâr uman tüccarız, bezirgânız
Firdevs için dünyâyı satanlar kazanıyor.

Şeytan sinsi ve düşman, kula musallat cüce
Rabbim Rahman ve Rahim! Rabbim Yüceden Yüce
"Yâr" deyip Yaradan'a boyun büküp O güce
Bezm-i Elest'ten sözü tutanlar kazanıyor.
Ey nefsim! Zannetme ki yatanlar kazanıyor...