Gönül Ki İde Anı Zülfün Hamı Bend

Göñül ki ide anı zülfüñ hamı bend
Kaçan assı idesidür aña pend

Saçuñdan kimsene cân kurtaramaz bend
Ki derbend-i belâ-durur bu derd-bend

Seni bulana ne dünyî ne ukbî bend
Seni sevene ne hwiş ü ne peyvend

Gözüñ cânumı almah ister-imiş bend
Zi insâniyyet iderse ol hüner-mend

Firâkuñda baña olan belâya bend
Döyemeye eriye kûh-ı Elvend

Baña mihrüñ bigi kahruñ-durur hoş bend
Kul oldur kim ola her işe hursend

Eger biñ cânum olup isder-iseñ bend
Virem bi’llah dimeyen çün ü yâ çend

Lebüñde konalı ol hâl-i müşgîn bend
Unıdıldı hadîs-i tûti vü kand

Zi kuldur Ahmedî kim girdi nâ-gâh bend
Eline bir senüñ bigi hüœâvend