-bir deftere yazılanlardan-
Sustuğum yerde bıraktım yüreğimi..sustuğum yerde...'Güle yazdım ' dediğimde...gerçekten güle yazmıştım adını...Gülleri kurutup sakladım yok olmasın diye...
Sen, adına şarkılar yazdığım insan...Bin şarkı da yazsam sana, bitmez içimdeki yangının. İlk gençlik yılları mı, ağaran saçlarımın hüznü mü sardı seni yüreğime bilemedim...Bir sızı oldun içimde, benimle geziyorsun tüm varlığımda...
Bak, gene bahar geldi. Kaç bahar geçecek kim bilir ömrümüzde adını andığım. Nice ölümleri görecek şu gözlerim de şükredecek Rabbime seni karşıma çıkardığı için...
Ne güzel şey seni sevmek...Bıraktığın tüm hüzne rağmen seni sevmek ne güzel. Seni düşünmek...Bir yaşlı yüreğin içinde külleneceğimi bilmek bile güzel...
Biliyor musun ey yar...'Mutlu olmak istiyorum' dedin ya dudaklarının arasından...Dedin ya böyle can...öyle sızladı ki içim...Seni mutlu edebilmek isterdim...Oysa...oysa ben, bir garip güvercinim...Neler vermek isterdim yüreğine bilmezsin...
Gel seninle şu sessiz tabiatta biraz daha oturalım...Kuşların...özgür kuşların cıvıltısı doldursun içimizi...Alsın götürsün yoldan geçen şu traktör bizi karşıdaki köye...Ben sana maşrapada bir ayran sunayım ellerimle buz gibi, sen şu çiğdemi tak kulağıma...Gülelim, çocuklar gibi mutlu olalım.
ne ayıldım
ne ayılabilirim
ne ayılmak isterim
başım ağır
dizlerim parçalanmış
