Gönül kâtip oldu aşk'a

Gönül kâtip oldu aşk'a
Yaza yaza sır kalmadı
Ateş oldu başka başka
Toza toza kor kalmadı

Arzuhâli aldı dilden
Medet umdu yaban elden
Baharı ayırdı gülden
Geze geze kır kalmadı

Vurgun yedi nice nice
Vermedi gama netice
Düştü derde yüce yüce
Vara vara zor kalmadı

Yanıldı akıldan etti
Fikirden beyandan etti
Şaşırdı yolumdan etti
Süre süre dar kalmadı

Gah düşürdü gah kaldırdı
Zalime pusu kurdurdu
Ne öldürdü ne oldurdu
Vura vura zâr kalmadı

Kimi kördü kimi sağır
Kiminden evlaydı sığır
Bilki taş yerinde ağır
Kıra kıra ser kalmadı

Gel Nihâi düşme burda
Kurban olma kuşa kurda
Sevdadan bilmeyen Ferd'e
Vere vere âr kalmadı

Murat Çakıroğlu
Nihâi