Gönül Kapısı Şiiri - Ömer Çelik

Tan yelleri nem çalarken, yapraklara çise çise
Bir gül diktim toy gönlümün, mağrur sevda bahçesine.
Ham ipekten köynek giyip, çaldım yarin kapısını
Viran eyledim gönlünü, çok lafta sığ bir heceyle.

Elim uzattım boş kaldı, feryat ettim, aldırmadı
Selamı sabahı kesmiş, mektupları yırtıp attı.
Eyvanına kilim serdim, tenha bahçeden dolandı
Kavuşmak mahşere kalmış, savuştu pencerelerden.

Çok buğular birikirken, ufuklarda öbek öbek
Ayıkladım dikenleri, gül yolladım birkaç buket.
Kokusu hoş, rengi ala, nafile çektiğim zahmet
Ufalayıp yele salmış, ihtimallerle beraber.

Çiğ bulutlar yoğuşup ta, dökülürken damla damla
Gözüm yaşlarla dolmuştu, yüreğim dolmuştu gamla.
Şarapsız berduş olmuştum, odam duman sigaramla
Karışmıştı gündüzlerle, katran karası geceler.

Çok damlalar çeşmelerden, akar iken oluk oluk
Çaldım gene kapısını, mizacı demirden soğuk.
Şu kelepir mintanımın sedef düğmeleri yoluk
Almıştım yarin gönlünü, tadında bir çift heceyle.