Gönül Kapısı Şiiri - Ömer Çelik

Tan yelleri nem çalarken, yapraklara çise çise
Bir gül diktim toy gönlümün, mağrur sevda bahçesine.
Ham ipekten köynek giyip, çaldım yarin kapısını
Viran eyledim gönlünü, çok lafta boş bir heceyle.

Elim uzattım boş kaldı, hasta düştüm, aldırmadı
Selamı sabahı kesmiş, mektupları yırtıp attı.
Eyvanına kilim serdim, tenha bahçeden dolandı
Kavuşmak mahşere kalmış, savuştu pencerelerden.

Boz dumanlar birikirken, ufuklarda öbek öbek
Ayıkladım dikenleri, gül yolladım buket buket.
Kokusu hoş, rengi ala, nafile çektiğim zahmet
Parçalayıp yele salmış, resimlerimle beraber.

Ham bulutlar yoğuşup ta, dökülürken damla damla
Gözlerim yaşla dolmuştu, yüreğim dolmuştu gamla.
İçmeden sarhoş olmuştum, odam duman sigaramla
Karışmıştım günleri, katran karası geceler.

Berrak sular çeşmelerden, akar iken oluk oluk
Çaldım gene kapısını, mizacı demirden soğuk.
Şu kelepir mintanımın sedef düğmeleri yoluk
Almıştım yarin gönlünü, dozunda bir kaç heceyle.