Gönül Kapından Sakın Kimse Bakmasın

bu sabah bahçelerde
ne güller açmış
ne de zambaklar nedense
sen yanımda yoksun diye
artık çiçekler bile isyandalar bu günlerde
beni sensiz beni mahzun görünce
bil ki seni tanıdığımdan bu yana
yüreğim kalbine kaynadı adeta
beni böyle kendine bağlayıp da
sırtüstü getireceksen sonunda
şimdiden boynumu vur razıyım buna
senin gönlün rengarenk bir bahçedir
yüreğin de bir tek bu şairin yeridir
gönül kapından sakın kimse bakmasın
şairin ömrünce yas tutup da ağlamasın
gözlerim yorulmaz yollarına bakmaktan
yeter ki bir umut ver geleceğim diye
onur duyarım seni göğsüme takmaktan
ne olursun beni koru sana ağıt yakmaktan
bu gün güneş görünse de gök yüzünde
senin gözlerin kadar ısıtmıyor inan
aşkının ateşi yanıp duruyor yüreğimde
ne olursun gelip de sarılıver bana
gönlümdeki yemyeşil bahar solmadan
28.11.2007
Hüseyin Erdoğan