Yürü...
Öyle bir yürü ki,
Gölgeler sürünsün peşinde.
Zaman rüzgarlarında,
savrulurken,
mahkumlar gibi.
Tel örgülerle çevirdiğin,
perişan yalnızlığının.
Karanlığında eridin,
kayboldun,
mumlar misali...
Gönül kandilinde,
isli günahlarından,
titreyen dualarınla,
aydınlık sabahlara
sevgiyle uyanırsın.
Köklerin toprağın bağrında,
yağmurlara hasret kalmasın.
hayatı öyle yaşa ki,
indiğin son durakta,
kaybolan gölgelerin,
ağlamasın.
Kayıt Tarihi : 30.3.2008 22:04:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!