Gönül Kalburu Şiiri - Kadir Karakulakküçük

Her gün nice ümitlerimi eledim,gönül kalburumda.
Nasibimi ararken savruldum,şu hırçın rüzgarlarda.
Koşarken düştüm gecelerin,hep zifiri karanlığında.
Yorgun değirmene döndüm,her nasibin anbarında.

Dönmeyince acılarıyla çile çeker elbet,paslı gönül.
Hangi rüzgar zarar verir ki,dallarda açmayınca gül.
Hayatıma nefes oldu,dallarımda öterken her bülbül.
Gönül sabahında dinledim,sinemde açtıkça sünbül.

Gönlümün uşağı oldu sevgiler,şu garip viranemde.
Aşkla hizmet ettiler inan bana,bu fakir günlerimde.
Islandıkça şükürlerim,akarken yorulmaz dillerimde
Dönerken yalvaran dilim,değirmen olur sözlerimde.

Sözlerin en güzeli elbet ki Hakk'a en yakın olanıdır.
En değerli gül,aşkın dallarından sevgiyle kokanıdır.
Ömür dediğin bilmez misin,giderken gün yolmaktır.
Hayatın en güzeli,Allah'ın rızasını anbara koymaktır.