Tırmandığım yokuşların,merdivenleri oldum.
Basamak gölgesinde,dinlenirken yoruldum.
Gönül dağında açan,tomurcuklarımı yoldum.
Alnımda süzülen teri ektim,tozlu yolun izine.
Kopardığım dallarda solan,dikende ağladım.
Dikensiz gül olmazmış,bülbüllerden anladım.
İstanbul bana hep seni hatırlatıyor.
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Devamını Oku
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta