Gönül ister Şiiri - İbrahim Hazini

Gönül ister ki ferahlık olsun
Dünya harap ki, nasıl ferah bulsun
Ferahlanmayınca ferahı unuttu
Ferahlanacaksa bir ferahlık olsun, der.

Gönül ister ki sohbet hoş olsun
Çay görünce sohbete kılıf bulunsun
Bulmayınca sohbet, çaysız mı olurdu
Bulacaksa muhabbet çaylı olsun, der

Gönül ister ki karşısına gönüllü çıksın
Gönülsüz çoğalınca gönlüm gönüllü olsun
Gönlüm gönle bağlanınca tam bağlanırdı.
Kırılacak olursa gönülde keyif mi kalırdı, der.

Gönül ister ki gönüllü kalsın
Gönüllüler ona gönül versin
Gönüllü kalmak her zaman gönlüm isterdi.
“Gönülsüz görünce gönlüm daralmaz mı”, der