Gönül İşi Şiiri - Recep Marangoz

Her lafı ağzında ezip dağıtma,
Kendi kusurumu gönülden gördüm.
Kıssadan hisseyi bir yana atma,
Hoşgörü sevgiyi gönülden gördüm.

Her arzusun verme nefsine diret
Beni dalalete düşürme Yarab!
Hz. Resul’den bir miras bırak
Dostun kapısına gönülden girdim.

Bekçisin dünyada hepsi emanet
Abdulkadir Geylani’de keramet
Ebubekir gibi ölsen şekavet
Bu tatlı canımı gönülden verdim.

Yaradan ismini edersen zikir
Gafletten korkarım ince bir fikir
Her aklın yolları ihlasla birdir
Vardım nazlı yâre gönülden erdim.

Aldatır bu dünya; ne olur yarın?
Ne kadar sevsen de olur mu kârın
Gönül dedikleri incedir, nârin
Ermişe postunu gönülden serdim.

Sebilî burada halimiz harap
Kabrin kapısında işte son durak
Aşka düşen aşık çeker ızdırap
Şifamız Kur’an’da gönülden gördüm.