hep annemin yüzünden.
ağzın değil,
elin çalışsın derdi!
işte o günden beri,
parmaklarım yüreğimin sözcüsü oldu,
bedenim işçisi.
aşk ise,
kalbimin efendisi.
bak!
ben şair oldum anne.
artık kimse şairlere inanmıyor.
ben kayboldum anne...
Kayıt Tarihi : 11.10.2020 14:53:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!