Gönül insanı dediki Şiiri - Musa Bilgin

Aradığın rabbindir aklına düşen,
Nurlu kandildir yolunu gösteren,
Şah damarından'da yakın olanı,
Tanımazsan açılırmı perdeler?

Görmezmisin şu gül bahçesini?
İtiatkar temizdir bülbülleri,
Gönül evinde perdeler kapalı,
Güneş girmeden sırlar bilinirmi?

Kuş uçmaz kervan geçmezse gönlünden,
Düşmanın gelir gaflete düşüren,
Nefsinin dileği nedir alemde?
Bahçende bulursun gülmü yoksa diken.

Yollar bitip tükenmez alemde,
Ama,nefesin tükenir göç vaktin gelince,
Çağın gelmiş kervan önden gider,
Yazık olur düşmezsen peşine.

Ümitsizlik yenilmektir hayatta,
Vebali ağır gelir ahir zamanda,
Gönülden dualar yücelere gider,
Dilerse can bağışlar çorak toprağına.