Gördüğü ufuklar senin ufkundur
Yediği ekmeğin asılı undur
Buradaki dağ bizim orda onundur
Gönül imrençiye kalayım deme
Onun da bir annesi bir babası var
Kış gelince yanar bir sobası var
Hakkın dergahına bir çabası var
Gönül imrençiye kalayım deme
Canı ister yüreğini soğutur
Belki de bir iki çocuk büyütür
Ellerinde tutar yolda yürütür
Gönül imrençiye kalayım deme
Meyve sebze sana neyse ona o
İnsanlara imrenmeyi kenar go
Buralar Çukurova İtalyada Po
Gönül imrençiye kalayım deme
[2007]
Gülhan ÖzkaraKayıt Tarihi : 14.8.2009 01:14:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!