Gönül ilacım olsan Şiiri - Ahmet Coşkun

Gönül ilacım olsan

sabah erden varınca, sevdan yokuşuna
tav ettim çok dilberi, gönlümüz hoşuna
alıp sardılar cana, kalk sevdam boşuna
dediler cennet mekan, saraya sürdüler

herkes koydu varını, var diye bildiğdi
yere göğe koymazlar, yar diye bildiği
kim ateşten gömleğe, sar diye bildiği
gözler gözlere değer, daraya sürdüler

gönül ilacım olsan, sürmem ki yarama
hak helalden gayrıyı, koydunsa arama
ahlayıp oflamam hiç, kayılsam sırama
yar yarem içinde dost, ağyara sürdüler

geldim aşk divanına, dem alıp vermeye
yardılar yüreğimden, görmezi görmeye
açmışta sayfa sayfa, serimden sermaye
akar gönlümden aklar, karaya sürdüler

bülbül derdest olunca, gül açmaz gülistan
bağrın hakka yanmazsa, yazılmaz o destan
toy boylan hakir görme, karaahmet ustan
yüz bin nebiyle kalkmaz, cezaya sürdüler