Gönül Hırsızım Şiiri - Ertuğrul Bolten

Dudaklar yalanlarla yaşayabilir,
Ama gözler, yalansız bakarlar.
Gülümseyişini görmeliyim.
Seni ancak bu şekil de tanıyabilirim.
Hadi kaldır yüzündeki acıyı,
Gülsün gözlerin eskisi gibi...

Gönül hırsızımdın sen, unutamam.
Sende bir kalp bıraktım ben.
Öyle sessizden girdin ki içime.
Kırmadan, acıtmadan,
yakmadan, yıkmadan ..
Yalnız dolaşan yüreğimi
avuçlarına bırakmaktan hiç korkmadım ben.

Hadi; bir tebessüm et ne olur.
Yaşanmışlıklara, acılara inat.
Hadi bir gülümse ne olur.
Kaybedişlere kahredişlere inat...
Yürek hırsızım, gönlümün sultanı.
Sarı kumlarda pırıldayan deniz yıldızım.
Gönül dağlarımın özgür papatyası.
Neyi kaybettik te bulamıyoruz.

Ne zaman baksam
deniz ağlardı gözlerin de.
Mavinin en uzun dehlizin de
kaybolurdu yüreğim.
Kaybolurdu da korkmazdım,
sana çıkardı her yol bilirim.
Konuş! esaretimin bedeli
o gülüşlerin nere de?

Yüreğinde hiç mi yer yoktu be insafsız.
Bir köşe de kıvrılıp uyurdum ben.
İçtiğin su yastığım,
aldığın nefes yorganım olurdu.
Yalnız geceler de karanlıklardan korkmaz.
sokak lambalarının altında sabahlamazdım.

Yazık;
Sığınacağım hiç bir limanın kalmamış.
Korktuğum da sardığın kolların.
Gölgesin de uyuduğum göz kapakların.
Ahengi ile dans ettiğim
kalp atışların yasak bana?
Asi selin de çılgınlar gibi çırpındığım sevgin.
Sonsuz neşesin de boğulduğum deliliklerin.
Geceler boyu
konuşmalarımız, ağlamalarımız, gülmelerimiz yok.
Hadi tut elimden, bırakma beni,
desem mi...?