Gönül Hevesi Şiiri - Kemter Abdal

Bu şiir, gönüle yönelik sitem dolu bir sorgulama ve nasihat içeriyor. Şair, gönlün aşkın derinliğini anlayıp anlamadığını, gerçekten sevmeye gücünün olup olmadığını sorgulayarak başlıyor. Balık misali deryalarda gezmesine rağmen sığınacak bir limanının olup olmadığını merak ediyor. Bu, gönlün dış dünyada arayış içinde olmasına karşın, içsel bir dayanağının eksikliğini ima ediyor. Gurbet elde figan edip ah etmesi, sıla'ya dönecek yollarının olup olmaması sorusu, gönlün geçmişe duyduğu özlemi ve geleceğe dair belirsizliğini yansıtıyor. Hokka ve divit alıp mısralar dökmesine rağmen, gerçek anlamda dert diyeceği bir derdinin olup olmadığını sorgulaması, yüzeysel bir ifadeyle derin duyguyu yaşamanın arasındaki farkı vurguluyor. Şair, gönlün bir hevesle mi yollara düştüğünü, bir hayalle mi kendini üzdüğünü, yoksa gerçek bir sevda yüzünden mi böyle süzüldüğünü sorarak, yaşadığı duygusal durumun kaynağını anlamaya çalışıyor. Ardından bu âlemde gerçek bir varlığının, derin bir bağının olup olmadığını sorguluyor. Aşkın bir yangın yeri olduğunu bilip bilmediğini, bir derya olduğunu yüzüp yüzmediğini, bir çile olduğunu çekip çekmediğini sorarak, gönlün aşkın zorluklarına ve derinliğine ne kadar vâkıf olduğunu sorguluyor. Bu dünyada gerçek bir yârinin olup olmaması sorusu ise, aşkın temelini oluşturan bağlanma ve aidiyet duygusunu irdeliyor. Son dörtlükte Kemter Abdal, gönlün divane olduğunu, ne aşkı anladığını ne de dert dinlediğini söylüyor. Kendi halinde yanıp bazen söndüğünü belirterek, gönlün kararsız ve değişken yapısına dikkat çekiyor. Son olarak, bu cihanda derin bir sırrının olup olmadığını sorarak, gönlün iç dünyasının ve gerçek amacının ne kadar anlaşılmaz olduğunu vurguluyor. Şiir, gönlün karmaşık ve çelişkili hallerini sorgulayan, didaktik bir üslupla yazılmış içsel bir monolog niteliğinde.