Ey gönül! Sevdiğin zaman aklımın acziyetisin.
Ne olur bırak, sermayemsin, sermayemden edersin.
Gezersin beni, benden izinsiz, sinsi bir hoşlukla.
Tanışmıştık ya bunun gibi serap denen boşlukla.
Bin yıl geçse divanelikle, akıldan nasibin yok.
Karnın aç gezersin, gözlerin onun hayaliyle tok.
Kaderde senden ayrı düşmek de varmış
Doğrusu bunu hiç düşünmemiştim..
Seni tanımadan
Hele seni böyle deli divane sevmeden
Yalnızlık güzeldir diyordum
Al başını, kaç bu şehirden
Devamını Oku
Doğrusu bunu hiç düşünmemiştim..
Seni tanımadan
Hele seni böyle deli divane sevmeden
Yalnızlık güzeldir diyordum
Al başını, kaç bu şehirden
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta